☘☘با درود☘☘ به برگزیدگان و دردآشنایان عزیز،
اظهار نظری را امروز در رومه واشنگتن پست خواندم و فکر کردم برای شما به فارسی برگردانم. من قبلا مقاله مفصلی در این رابطه در وبسایت دردآشنا تحت عنوان امور مالی و حقوقی نوشته ام. برای مطالعه آن از لینک زیر استفاده کنید: http://dardashna.ir/?p=2369
دکتر جفری هاستا یک پزشک متخصص اورژانس، دارای بورد تخصصی، و دارنده بیش از 30 سال تجربه در پزشکی اورژانس است. او نوشته بود حدود ۲۵٪ از سالمندان به فرسایش مغز(دمانس) مبتلا می‌شوند و بسیاری از آنها در پایان عمر توسط پزشکان شکنجه خواهند شد. باید بدانید که من یکی از آن پزشکان هستم.
اخیراً زنی 88 ساله را با فرسایش مغز پیشرفته شکنجه کردم. ذهنش از بین رفته بود. او نام خود را نمی دانست. او مانند سایر بیماران دمانس پیشرفته، دچار بی اختیاری، پرخاشگری، بی تحرکی، درد درونی کشف نشده، و بسیاری مشکلات دیگر بود. خلاصه اینکه کیفیت زندگی او بسیار ناامید کننده بود. خانواده‌اش او را به دلیل تب بالا و افت قابل توجه و غیر منتظره ادراکی به بیمارستان آوردند. می‌دانستم که عمر او نزدیک به پایان است.
من از دختر، داماد، و نوه اش، پرسشی را که از همه خانواده‌هایی که عمر عزیزشان به روزهای پایانی رسیده است مطرح کردم: آیا می خواهید روشهایی انجام دهیم که ممکن است برای عزیز شما دردناک باشد و شاید کیفیت زندگی او را پایین بیاورد؟ یا می خواهید که اجازه بدهیم او با آرامش برود؟»
در مواجهه با این انتخاب، برخی خانواده ها اجازه می دهند بیمار مسیر طبیعی خود را طی کند. آنها مداخلات پزشکی را فراتر از مراقبتهای تسکین درد و اکسیژن اجازه نمی‌دهند. آنها خانواده‌هایی هستند که می‌دانند پزشکان نه می‌توانند عزیزشان را درمان کنند و نه می‌توانند پیشروی بیماری فرسایش مغز را به عقب برگردانند.
خانواده های دیگر، انجام همه اقدامات پزشکی ممکن را ضروری می دانند. متأسفانه ، این شامل روشهای تهاجمی است که باعث ناراحتی‌های زودگذر یا ماندگار می شود. در عین حال، این روش‌ها نمی توانند فرسایش مغز را بهبود ببخشند و حتی ممکن است پیشروی آن را تسریع کنند.
طبق تجربه من، بیشتر خانواده ها گزینه دوم را انتخاب می کنند. این شامل خانواده بیمار من هم بود که درخواست کردند برای درمان عزیزشان همه کارهای ممکن را انجام دهم. من هم به درخواست آنها عمل کردم؛ آنتی بیوتیک وریدی، سوند ادراری و ایجاد سوراخی دردناک درگلویش که باعث ناراحتی بیشتر بیمار شد. سرانجام قلب او متوقف شد. عمل احیاء را شروع کردیم که باعث شکستگی چند دنده او شد. سپس مجبور شدیم لوله تنفسی را در گلوی او فرو کنیم.
تصور کنید این اقدامات برای بیماری که نمی داند کیست و کجاست اما هنوز احساس درد و ترس دارد تا چه اندازه ترسناک، دردناک، و ناراحت کننده بود. متأسفانه فرسایش مغز پیشرفته او، امکان اعتراض را از او گرفته بود. ولی من مجبور بودم به درخواست خانواده‌اش که از روی محبت ابراز شده ولی کاملا دلخراش بود عمل کنم.
هیچ یک از این اقدامات به بیمارم کمک نکرد. او پس از یک روز درگذشت. اگر خانواده‌اش فقط مراقبت را از نوع درمان تسکینی انتخاب می کردند، او می‌توانست آخرین لحظات عمر خود را در صلح و آرامش و در محاصره عزیزان خود بگذراند. در عوض، او در نهایت درد و رنج، و دور از عزیزان خود درگذشت.»
شما می‌توانید با اطلاع یافتن از خواسته‌های بیمار در پایان راه، از دچار شدن به سرنوشت بیمار مزبور جلوگیری کنید. در مقاله امور حقوقی و مالی دردآشنا از مراقبین درخواست کرده‌ام که پرسشهای مربوط به نوع مراقبتهای درمانی مورد درخواست عزیزشان را برای زمانی که بیمار توان تصمیم‌گیری نخواهد داشت، در ابتدای بیماری و در زمانی که قوای ادراکی و منطق بیمار زایل نشده است از او بپرسند و دقیقا یادداشت کنند.
اگر بیمار بالا و فامیل او این قدم ها را برداشته بودند، او می توانست در آرامش به رحمت خداوند برود. توصیه می‌کنم که این واقعیت‌ها را به تمام خانواده‌هایی که بیمار مبتلا به فرسایش مغز دارند گوشزد کنید. نیازی نیست پزشکان این بیمارن را در پایان راه، به گفته دکتر جفری هاستا، شکنجه کنند.
کم شنوایی و تاثیر آن بر ابتلا به فرسایش مغز
بیمار ,مغز ,فرسایش ,درخواست ,شکنجه ,درد ,فرسایش مغز ,را در ,که باعث ,را به ,درد و
درباره این سایت